Het afscheid van een geliefde is niet het einde
In de zachte ochtendnevel, waarin de natuur nog even stil lijkt te staan, verzamelt een familie zich onder de oude eik, haar takken uitgespreid als beschermende armen. De bladeren vallen langzaam, één voor één, zoals herinneringen die zachtjes naar de aarde dwarrelen. Elk vallende
blad is een verhaal, een moment, een hartslag van het leven dat is geleefd.
Verlies is hoorbaar in de wind, een fluistering van wat er was. Het is die stilte, het moment waarop de tijd lijkt te pauzeren. Stilte die niet leeg is, maar gevuld met herinneringen, met wat gezegd is, wat nooit gezegd kon worden.
Maar binnen die stilte schuilt het koesteren. De familie verzamelt zich rond foto’s, verhalen worden gedeeld en de warmte van het samenzijn vult de lucht. Het koesteren van de liefde die voelbaar blijft, zelfs als de persoon niet langer fysiek aanwezig is.
En dan, na verlies en stilte, na het koesteren van alles wat was, komt de kracht. Kracht die opkomt in de eerste zonnestraal. Van de families die elkaar vasthouden, zelfs in de donkerste dagen.
Zo blijft de liefde voortleven, in onze harten, door muziek en door herinneringen die we samen delen.
Samen stilstaan bij de emoties van verlies, de stilte horen, het koesteren en de kracht. Thema’s die wij tijdens het jaarlijkse In Memoriam Concert, jongstleden hebben aangeraakt in de muziek en gedeelde verhalen. Met aandacht voor elkaar en de regio, organiseren wij ook na het
afscheid, jaarlijks familiemomenten voor ontmoeting, waar alle tijd en ruimte is voor elkaar. We zien je graag op wereldlichtjesdag en bij de kerstbal herinneringsboom.